Rozdział 7

     Nie odpowiedziałam mu, tylko dałam buziaka w policzek i odeszłam, zabierając ze sobą autograf dla pani Margaret. Jego mina była bezcenna. Nie wiem, czy powinnam bardziej się angażować. Już widzę co by powiedziała  na to Norah albo moja mama. Właściwie, czemu mam przejmować się ich opinią? Chyba umiem sama podejmować decyzję! Kiedy weszłam do pokoju, Norah siedziała przy laptopie, aż odskoczyła, kiedy otworzyłam drzwi. Podbiegła do mnie i mocno mnie uścisnęła.

-Gdzie ty byłaś?! Na szczęście nic ci nie jest! Wiesz jak się bałam?! Myślałam, że Cię porwali, zgwałcili i wywieźli!

-Już przestań, gadasz jak moja matka-zaczęłam się śmiać.

-Skąd ten dobry humor? Pani Margaret się nie pruła?

-Nieee, mam swoje sposoby.

-Niby jakie? Załatwiłaś jej internetową randkę?

-Nie po prostu Ju .... chłopak, z którym spędziłam dzisiejszy wieczór zdołał ją przekonać, że już  nigdy coś takiego się nie powtórzy.

-Niech ci będzie. Właśnie, właśnie. Opowiedz mi coś o nim.

-Jest.....normalny. 

-Skoro ma taką moc przekonywania to musi być cudowny -zamrugała teatralnie rzęsami, a ja wybuchnęłam śmiechem.

"Oh , gdybyś wiedziała"- pomyślałam. 

      Nagle ktoś zapukał do drzwi. Krzyknęłam "proszę", a do pokoju weszła pani Margaret. Miałam przerażenie w oczach, ponieważ wiedziałam po co przyszła.

-Przyszłam po ten autograf. Moja córka będzie taka szczęśliwa. To chyba najlepszy prezent jaki mogłam jej przywieźć.

        Norah z każdym słowem robiła coraz większe oczy. Nie miałam już jak się wymigać. Dałam pani Margaret autograf JB, a ona dziękując mi 100 razy wyszła z pokoju życząc nam dobrej nocy. Norah z oczami, które wyglądały teraz jak spodki spytała :

-Moja przyjaciółka jest mega gwiazdą, czy nie zauważyłam ?

-Nie, tu nie chodzi o mnie Norah.

-To o kogo?

-Ja ..... na tym spotkaniu ....... to ... no ten chłopak to JUSTIN BIEBER- ostatnie cztery słowa wypowiedziałam jak najszybciej.

-Że co?!

- Ja...przepraszam..

-Nie masz za co przepraszać to twój wybór. Jeśli chcesz, żeby złamał ci serce, bo wszyscy wiemy, że tak zrobi to proszę. W dodatku po tym jak cię potraktował dziwię się, że z nim rozmawiasz, ale to TWÓJ problem.

-Norah, wiem co zrobił, ale przecież trzeba wybaczać. Poza tym on na osobności, nie jest taki  jak wszyscy myślą. Jest .....miły.

-Nie mów, że go lubisz?

       Spuściłam wzrok, czując, że robi się gorąco.

-No nie! Lubisz go -powiedziała Norah.

-A nawet jeśli to co?! Przecież nie będę do końca życia nienawidzić go za ten durny wypadek!

-Mogło ci się przez niego coś stać! Nie znasz jeszcze wyników badań! Co jeśli okaże się, że są złe? Zakochasz się, a potem oskarżysz go?! To nie ma sensu!

- Jak mam go oskarżyć? I nie. Nie zakochałam się!

- Podać go do sądu? Jeżeli  wyniki będą  niepoprawne, to chyba tego tak nie zostawisz? Prawda?!

- Nawet o tym nie myślałam. Mama oczywiście coś pieprzyła o ubezpieczeniu....CO?! Nie! Nie podam go do sądu! Może ty byś tak zrobiła, bo jesteś wredną  suką!

  Zamurowało mnie. Nigdy w życiu tak o niej nie pomyślałam, a  teraz to powiedziałam prosto w jej oczy, które teraz  zaszkliły się.

-Norah, ja przepraszam. Wcale tak nie myślę.

-Rób co chcesz, tylko potem nie przychodź  do mnie jak coś się stanie.

    Włożyła słuchawki w uszy i poszła się położyć. Plecami do mnie. Miałam takie poczucie winy, że nie mogłam zasnąć. Norah  miała dobre intencje, chciała mi  doradzić. Sama nie wiem, kiedy łzy zakleiły mi powieki i zasnęłam.

*******************************************************************

Wiem myśleliście , że będzie randka ;p Trochę smutny ten rozdział :(  Czekamy na wasze komentarze ... Dzisiejszy rozdział dla : @Domciulka , która jest bardzo niecierpliwa i chce więcej naszych rozdziałów :D Więc ma dedykacje :* Zapraszamy do komentowania .....