Rozdział 8

       Wstałam rano  z podpuchniętymi oczami. Norah`y już nie było w pokoju. Użyłam mojego  niezawodnego kremu i korektora pod oczy, żeby zacząć  wyglądać jak człowiek. Efekt końcowy był zadowalający, przynajmniej nikogo nie przestraszę. Zeszłam na śniadanie. Norah z dziewczynami już siedziały przy naszym stole. Przywitałam się z nimi, starając się nie patrzeć na przyjaciółkę (chyba jeszcze nimi jesteśmy?). Pałaszowałam płatki z mlekiem. Strasznie  zgłodniałam, chyba przez wczorajsze przeżycia. Dowiedzieliśmy się od opiekunów, że dziś  mamy w planach muzeum d'Orsay  i Katedrę Notre-Dame. Ucieszyłam się. Może choć trochę zapomnę o przykrych incydentach, oglądając obrazy.

       Wyruszyliśmy w drogę około dziesiątej rano. Pogoda dopisywała-chociaż jeden powód do uśmiechu. Mury muzeum były przesiąknięte historią ...... Niesamowite miejsce! I nagle  poczułam, że jest mi tam dobrze. Takie oderwanie się od rzeczywistości. Studiowałam dokładnie każdy obraz zastanawiając się  nad taką, a nie inną kompozycją obrazu, kolorami, światłocieniami ....No proszę nigdy  nie lubiłam plastyki, z resztą nie miałam też powalającego talentu. Pierwszy raz  od czasu  wejścia do środka  zerknęłam na Norah'ę. Robiła to co ja. Chodziła, samotnie obserwując obrazy  z iskierkami w oczach. O tak, ona to co innego . Zawsze uwielbiała plastykę i była niezwykle wrażliwa  na sztukę. Przez cały czas w muzeum nie myślałam o Justinie. Dopiero, gdy wyszłam na zatłoczoną ulicę przypomniało mi się, że miałam  zadzwonić do niego w sprawie naszej "randki". Właściwie to dlaczego zawsze mówię to w sarkazmie? Idę na RANDKĘ i już! Nie boję się już tego słowa, nie bronie się! O mój Boże .... Idę na randkę!

         Zadzwoniłam do JB. Powiedziałam, że mam czas wolny od godziny dziewiętnastej, ale o dwudziestej drugiej  muszę wrócić (tradycyjnie). Ucieszył się i zaproponował, żebyśmy spotkali się kwadrans po dziewiętnastej przy kanale Saint Martin. Sama nie wiem dlaczego ucieszyłam się, że go zobaczę. Uradowałam się też, że Norah wyszła już na miasto z dziewczynami, bo  mogłam spokojnie się przygotować do spotkania. Założyłam koronkową sukienkę  w cielistym kolorze, złote sandałki i małą torebkę na złotym łańcuszku. Pomalowałam się nieco mocniej niż zwykle i zostawiłam moje kręcone włosy. Tym razem wyszłam szybciej, żeby zdążyć na czas i znów miałam rację, bo się nie spóźniłam. Justin, który przyszedł chwilę po mnie zauważył to  z rozbawieniem po czym już bez śmiechu z zafascynowaniem powiedział:

- Chciałbym powiedzieć coś innego niż ostatnio, ale znowu wyglądasz seksownie.

-Dziękuję - odpowiedziałam, lekko się rumieniąc. 

-Mam dla ciebie propozycję. Wynająłem  statek i chcę cię zabrać na rejs po Sekwanie.

-Ojej to super ! Bardzo chętnie ...

     

     Kiedy płynęliśmy  zrobiło mi się niedobrze.

-Nie powiedziałam ci o czymś -powiedziałam i zwymiotowałam na jego koszulę (Ups !).

- O tym, że masz chorobę morską? -zapytał i wybuchł śmiechem.

Zdjął koszulę i poszedł wyrzucić ją do kosza na śmieci. Chyba na nic mu się  by nie przydała obrzygana koszula. Pomimo niesmaku w ustach nie mogłam oderwać wzroku od jego ciała......Z zamyślenia wyrwały mnie jego słowa:

-W sumie powinienem się do ciebie obrzydzić, ale jesteś zbyt piękna -znów zaczął się śmiać i podał mi butelkę wody.

-Przepraszam, mam to od dziecka i dziękuję .... chociaż nie jestem piękna. 

    W tym momencie  skończył się rejs. Bieber bez koszulki wzbudzał jeszcze większe zainteresowanie niż normalnie. Natknęliśmy się  na kilku paparazzi  i z 20 fanek. W końcu musieliśmy biec do jego czarnego Range Rovera, bo jakieś dwie nastolatki zaczęły piszczeć i gonić Biebera. Kiedy w końcu zdyszani ruszyliśmy powiedziałam :

-Współczuję ci .... To znaczy  masz wspaniałe fanki, ale to jest chore. Nie obraź się.

- Wiem. Mam najlepszych fanów na świecie, choć  czasem się ich boję - zaśmiał się.

   Reszta drogi minęła nam na luźnej rozmowie o wszystkim i o niczym. Była za kwadrans 22 i z ulgą odetchnęłam, że nie jestem spóźniona. Bieber ruszył ze mną w stronę hotelu, a ja odparłam :

-Nie musisz mnie odprowadzać.

-Nie odprowadzam cię. Musiałem przenieść się do innego hotelu, bo coraz więcej fanek się tam kręciło.

- Rozumiem, a czemu tu ?

-Bo ty tu jesteś - uśmiechnął się, a moje serce zabiło mocniej-Słuchaj, jeśli chcesz to możesz przyjść do pokoju 2016.

-yhmm....Dobrze spróbuję się wymknąć. Piżama party ?-zaśmiałam się.

-Wolę coś co będzie łatwo można zdjąć.

  Zrobiłam taką minę , że szybko powiedział :

-Żartuję przecież! Nie bój się. 

- Nie wiem co ci chodzi po głowie -wytknęłam do niego język i zniknęłam w moim pokoju.

         Norah chyba brała prysznic, więc skorzystałam z okazji i wydurniałam się przed lustrem. W końcu wyszła, gdy robiłam niezidentyfikowaną figurę akrobatyczną. Spojrzała na mnie z uniesionymi brwiami, po czym powiedziała:

-Widzę , że już czujesz się dobrze.

-Dosyć.

-Masz już wyniki ?

-Cholera! Kompletnie zapomniałam. Jutro je odbiorę.

    Nie odpowiedziała tylko zaczęła suszyć włosy. Zamknęłam się, więc w  łazience  i wzięłam prysznic. Robiłam wszystko strasznie wolno, bo musiałam czekać, aż Norah zaśnie, żeby móc po cichu wymsknąć się do Justina. W końcu dziewczyna zapadła w głęboki sen. Wyszłam na korytarz i rozglądałam się nerwowo w prawo oraz w lewo. Czułam się jak przestępca. Nie mogłam się powstrzymać i wybuchnęłam śmiechem, po czym pobiegłam w kierunku schodów. Wolałam nie jechać windą, żeby przez przypadek nie trafić na kogoś kto nie może wiedzieć co właśnie robię. Wreszcie dotarłam do 2016. Zapukałam. Drzwi otworzył mi Justin w ..................................................bokserkach o.0.

***********************************************************************************************************

No to macie trochę dłuższy rozdział :D Mam nadzieję , że wam się podoba :) Następny dodam jak będzie powyżej 18 komentarzy :P Hahhah wiem okrutna jestem xd Byłam dzisiaj u lekarza i muszę brać 8 tabletek dziennie :( Biedna ja .... Dobra nie zanudzam was :) Do napisania ;***